کد مطلب:825 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:339
احکام وضــو
مسأله 305 ـ كسی كه در كارهای وضو و شرائط آن مثل پاك بودن آب و غصبی نبودن آن خیلی شك می كند، باید به شك خود اعتنا نكند.
مسأله 306 ـ اگر شك كند كه وضوی او باطل شده یا نه بنا می گذارد كه وضوی او باقیست، ولی اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتی از او بیرون آید كه نداند بول است یا چیز دیگر وضوی او باطل است.
مسأله 307 ـ كسی كه شك دارد وضو گرفته یا نه باید وضو بگیرد.
مسأله 308 ـ كسی كه می داند وضو گرفته و حدثی هم از او سر زده، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پیش از نماز است باید وضو بگیرد، و اگر در بین نماز است باید نماز را بشكند و وضو بگیرد، و اگر بعد از نماز است نمازی كه خوانده صحیح است و برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.
مسأله 309 ـ اگر بعد از وضو یا در بین آن یقین كند كه بعضی جاها را نشسته یا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهائی كه پیش از آن است خشك شده، باید دوباره وضو بگیرد، و اگر خشك نشده باید جائی را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است بشوید یا مسح كند، و اگر در بین وضو در شستن یا مسح كردن جائی شك كند باید بهمین دستور عمل نماید.
مسأله 310 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته یا نه نماز او صحیح است، ولی باید برای نمازهای بعد وضو بگیرد.
مسأله 311 ـ اگر در بین نماز شك كند كه وضو گرفته یا نه، نماز او باطل است و باید وضو بگیرد و نماز را بخواند.
مسأله 312 ـ اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوی او باطل شده یا بعد از نماز، نمازی كه خوانده صحیح است.
مسأله 313 ـ اگر انسان مرضی دارد كه بول او قطره قطره می ریزد یا نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری كند، چنانچه یقین دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا می كند، باید نماز را در وقتی كه مهلت پیدا می كند بخواند. و اگر مهلت او به مقدار كارهای واجب نماز است، باید در وقتی كه مهلت دارد، فقط كارهای واجب نماز را به جا آورد، و كارهای مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نماید.
مسأله 314 ـ اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمی كند و در بین نماز چند دفعه بول یا غائط از او خارج می شود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگیرد سخت نیست، باید ظرف آبی پهلوی خود بگذارد و هر وقت بول یا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگیرد، و بقیه نماز را بخواند، و احتیاط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با یك وضو بخواند، و اگر در بین آن نماز وضوی او باطل شد اعتنا نكند.
مسأله 315 ـ كسی كه بول یا غائط طوری پی درپی از او خارج می شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه برای او سخت است، اگر بتواند مقداری از نماز را با وضو بخواند، باید برای هر نماز یك وضو بگیرد.
مسأله 316 ـ كسی كه بول یا غائط پی درپی از او خارج می شود اگر نتواند هیچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، احتیاط واجب آن است كه برای هر نماز یك وضو بگیرد.
مسأله 317 ـ اگر مرضی دارد كه نمی تواند از خارج شدن باد جلوگیری كند، باید به وظیفه كسانی كه نمی توانند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كنند عمل نماید.
مسأله 318 ـ كسی كه بول یا غائط پی درپی از او خارج می شود، باید برای هر نمازی وضو بگیرد و فوراً مشغول نماز شود، ولی برای آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتیاط كه باید بعد از نماز انجام داد، در صورتی كه آنها را بعد از نماز فوراً بجا بیاورد، وضو گرفتن لازم نیست، ولكن احتیاط در خصوص نماز احتیاطی ترك نشود.
مسأله 319 ـ كسی كه بول او قطره قطره می ریزد باید برای نماز به وسیله كیسه ای كه در آن، پنبه یا چیز دیگری است كه از رسیدن بول به جاهای دیگر جلوگیری می كند، خود را حفظ نماید، و احتیاط واجب آن است كه پیش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نیز كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری كند، چنانچه ممكن باشد باید به مقدار نماز از رسیدن غائط به جاهای دیگر جلوگیری نماید، و احتیاط واجب آن است كه اگر مشقّت ندارد، برای هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 320 ـ كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كند در صورتی كه ممكن باشد، باید به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگیری نماید اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانی معالجه شود احتیاط واجب آن است كه خود را معالجه نماید.
مسأله 321 ـ كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كند بعد از آنكه مرض او خوب شد، لازم نیست نمازهائی را كه در وقت مرض مطابق وظیفه اش خوانده قضا نماید، ولی اگر در بین وقت نماز مرض او خوب شود، باید نمازی را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
مسأله 306 ـ اگر شك كند كه وضوی او باطل شده یا نه بنا می گذارد كه وضوی او باقیست، ولی اگر بعد از بول استبراء نكرده و وضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتی از او بیرون آید كه نداند بول است یا چیز دیگر وضوی او باطل است.
مسأله 307 ـ كسی كه شك دارد وضو گرفته یا نه باید وضو بگیرد.
مسأله 308 ـ كسی كه می داند وضو گرفته و حدثی هم از او سر زده، مثلاً بول كرده، اگر نداند كدام جلوتر بوده، چنانچه پیش از نماز است باید وضو بگیرد، و اگر در بین نماز است باید نماز را بشكند و وضو بگیرد، و اگر بعد از نماز است نمازی كه خوانده صحیح است و برای نمازهای بعد باید وضو بگیرد.
مسأله 309 ـ اگر بعد از وضو یا در بین آن یقین كند كه بعضی جاها را نشسته یا مسح نكرده است، چنانچه رطوبت جاهائی كه پیش از آن است خشك شده، باید دوباره وضو بگیرد، و اگر خشك نشده باید جائی را كه فراموش كرده و آنچه بعد از آن است بشوید یا مسح كند، و اگر در بین وضو در شستن یا مسح كردن جائی شك كند باید بهمین دستور عمل نماید.
مسأله 310 ـ اگر بعد از نماز شك كند كه وضو گرفته یا نه نماز او صحیح است، ولی باید برای نمازهای بعد وضو بگیرد.
مسأله 311 ـ اگر در بین نماز شك كند كه وضو گرفته یا نه، نماز او باطل است و باید وضو بگیرد و نماز را بخواند.
مسأله 312 ـ اگر بعد از نماز شك كند، كه قبل از نماز وضوی او باطل شده یا بعد از نماز، نمازی كه خوانده صحیح است.
مسأله 313 ـ اگر انسان مرضی دارد كه بول او قطره قطره می ریزد یا نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری كند، چنانچه یقین دارد كه از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پیدا می كند، باید نماز را در وقتی كه مهلت پیدا می كند بخواند. و اگر مهلت او به مقدار كارهای واجب نماز است، باید در وقتی كه مهلت دارد، فقط كارهای واجب نماز را به جا آورد، و كارهای مستحب آن مانند اذان و اقامه و قنوت را ترك نماید.
مسأله 314 ـ اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پیدا نمی كند و در بین نماز چند دفعه بول یا غائط از او خارج می شود، كه اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگیرد سخت نیست، باید ظرف آبی پهلوی خود بگذارد و هر وقت بول یا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگیرد، و بقیه نماز را بخواند، و احتیاط مستحب آن است كه همان نماز را دوباره با یك وضو بخواند، و اگر در بین آن نماز وضوی او باطل شد اعتنا نكند.
مسأله 315 ـ كسی كه بول یا غائط طوری پی درپی از او خارج می شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه برای او سخت است، اگر بتواند مقداری از نماز را با وضو بخواند، باید برای هر نماز یك وضو بگیرد.
مسأله 316 ـ كسی كه بول یا غائط پی درپی از او خارج می شود اگر نتواند هیچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، احتیاط واجب آن است كه برای هر نماز یك وضو بگیرد.
مسأله 317 ـ اگر مرضی دارد كه نمی تواند از خارج شدن باد جلوگیری كند، باید به وظیفه كسانی كه نمی توانند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كنند عمل نماید.
مسأله 318 ـ كسی كه بول یا غائط پی درپی از او خارج می شود، باید برای هر نمازی وضو بگیرد و فوراً مشغول نماز شود، ولی برای آوردن سجده و تشهد فراموش شده و نماز احتیاط كه باید بعد از نماز انجام داد، در صورتی كه آنها را بعد از نماز فوراً بجا بیاورد، وضو گرفتن لازم نیست، ولكن احتیاط در خصوص نماز احتیاطی ترك نشود.
مسأله 319 ـ كسی كه بول او قطره قطره می ریزد باید برای نماز به وسیله كیسه ای كه در آن، پنبه یا چیز دیگری است كه از رسیدن بول به جاهای دیگر جلوگیری می كند، خود را حفظ نماید، و احتیاط واجب آن است كه پیش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نیز كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن غائط خودداری كند، چنانچه ممكن باشد باید به مقدار نماز از رسیدن غائط به جاهای دیگر جلوگیری نماید، و احتیاط واجب آن است كه اگر مشقّت ندارد، برای هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
مسأله 320 ـ كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كند در صورتی كه ممكن باشد، باید به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگیری نماید اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانی معالجه شود احتیاط واجب آن است كه خود را معالجه نماید.
مسأله 321 ـ كسی كه نمی تواند از بیرون آمدن بول و غائط خودداری كند بعد از آنكه مرض او خوب شد، لازم نیست نمازهائی را كه در وقت مرض مطابق وظیفه اش خوانده قضا نماید، ولی اگر در بین وقت نماز مرض او خوب شود، باید نمازی را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.